Over tot de orde van de dag...

Ik wens u een gelukkig, gezond, op alle vlakken heerlijk 2011 en ik nodig u uit ook dit jaar zo af en toe te lezen wat ik schrijf en geschreven heb.

Zelf ben ik altijd weer blij als de feestdagen achter ons liggen; wanneer iedereen gezond en wel het nieuwe jaar heeft bereikt en we weer over kunnen gaan tot "de orde van de dag".

Overduidelijk was ook dit jaar weer hoe de hype die Kerst veroorzaakt, mensen tot ongeduld, tranen en harde woorden verleidde. Ik ondervond het door het gedrag, de reacties van mensen op de weg, in winkels en anderen, volgens de verhalen, verging het niet anders.

De media dicteren een standaard waaraan velen menen te moeten voldoen: gezelligheid creëren en samenzijn in een groot gezelschap met als hoogtepunt het diner van minstens zes gangen, in een overdadig versierde omgeving, in kleding die niet bij hen past. Ik word al moe als ik het zo verwoord...

Christmaslights Oxfordstreet

Toen ik eind september 1994 in Groot Brittannië arriveerde om er een M.A. te beginnen, verbaasde ik me over de levensgrote kerstboom die aan de gevel van het stadhuis hing. Oktober was nog niet eens begonnen... Niet lang erna werden the Christmaslights ontstoken.

In Nederland is het sindsdien ook steeds vroeger raak. Sinterklaas is nog niet vertrokken of je struikelt over de glitters en ballen en kransjes. Wintertruien zijn in november al niet meer te krijgen want de schappen hangen vol met synthetisch-stijlvolle galakleding.  

Het verbaast me niets dat de meeste zelfdodingen in de decembermaand plaatsvinden. Het is niet moeilijk je ontheemd te voelen te midden van al die opgeklopte vrolijkheid.

vuurwerktroep Nieuwmarkt

Vannacht is er weer voor vele tonnen, misschien wel miljoenen de lucht in gegaan. Crisis? Hoezo? Vuurwerk, mooi als het kan zijn, is de grootst mogelijke geldverkwisting die er bestaat en bovendien hartstikke gevaarlijk. Ik ben absoluut voor een verbod op vuurwerkverkoop aan particulieren. Maar ja...

Ik weet, u weet het ondertussen ook wellicht, ik ben geen feestganger. Ik ben van: gewoon is al leuk genoeg en als gewoon niet leuk genoeg is, moet je daar wat aan doen. Ik schrijf het hier met name ook voor mezelf nog even op ter herinnering.

En zo zijn we met een fijn bruggetje terug bij dat waartoe het blog ooit is opgericht: om te schrijven en gelezen te worden. Ik was fijn bezig aan het begin van december - was het toen of eerder? Ik had inspiratie en voor het eerst in eeuwen reeg ik nieuwe zinnen.

Helaas, altijd een andere reden, een nieuw excuus, de stroom is weer opgedroogd. Er moest gewerkt worden, meegeholpen, geregeld en ingekocht. Dat gevoel van urgentie, van dingen doen en afmaken is voorlopig nog niet over - soms wil ik sneller dan realistisch is. Mijn schrijven schiet erbij in.

Ooit zal er weer tijd zijn en wellicht dat ik dan de draad weer oppak. Ondertussen loopt de publicatie van Een simpele vraag gewoon door. Ik hoop dat u ervan geniet. Het is alweer 2,5 jaar geleden dat ik het schreef. Wat vliegt de tijd... Waar gaat zij heen? Voor je het weet is het 1 januari 2012.

Ik hoop dat u dan - wellicht ondanks alles - net zo tevreden terugkijkt op het voorbije jaar als ik nu. Het was een goed jaar - verhelderend ook. Wat meer kun je wensen?

Alle goeds,


Kate
1 januari 2011



1. foto invitation: uit eigen archief, ik denk van www.corbis.com
2. foto Christmaslights: http://www.ukstudentlife.com/Ideas/Album/ChristmasLights.htm
3. foto Nieuwmarkt: http://blogs.thescore.com/mlb/2010/12/10/winter-meetings-the-aftermath/amsterdam-vuurwerk-opruimen/