zondag 24 juli 2011

236 schakels - proloog

‘Nee!’

Ze vloog naar de bak maar hij versperde haar de weg. Duwde haar bij hem weg.
Ze zakte in elkaar, haar voorhoofd op de grond, haar handen om zijn enkels. Haar hele lijf schokte mee met haar gesnik. Nogmaals doorboorde haar stem de ruimte, kreten van wanhoop en verdriet.

Hij verroerde zich niet. Hij wist wat hij had gedaan, wat hij haar had aangedaan. Hij zou haar een uitweg bieden. Hij moest wel want anders zou hij haar moeten laten gaan en dat wilde hij niet. Zij was zijn slavin en hij was haar slaaf hoewel hij dat nooit zou bekennen.

Er was een uitweg, een langgerekte lijdensweg voor beiden met aan het einde – op voorwaarde dat zij boven zichzelf uit zou stijgen – geen potje goud maar het opnieuw mogen dragen van zijn keten.

Een niet onaanzienlijke prijs want deze keten was de essentie van wie ze was in relatie tot hem, in relatie tot zichzelf en de wereld die hij voor haar had geschapen. Zonder keten was ze niets. Hij besefte het goed toen hij het staal in de vuilnisemmer had gegooid maar ze had hem weinig keuze gelaten. Dat te weten hielp amper.

‘Er is een uitweg, bedenk goed of je daar gebruik van wilt maken. Mocht je besluiten het te laten zoals het nu is dan zal ik je dat niet kwalijk nemen maar wil je het recht terugverdienen op het dragen van mijn keten dan is dit hoe.

De keten heeft 236 schakels. Je zult hem schakel voor schakel terug moeten winnen. Het zal niet makkelijk voor je zijn. Ik zal het je niet gemakkelijk maken. Er zullen verjaardagen zijn en feestdagen, jij zult ziek zijn of ik, werk zal haar aandacht opeisen, mijn kinderen, jouw ouders, veel opdrachten zullen minder dan een schakel waard zijn en ik moet nog zien dat jij de taken die ik je zal stellen naar minimale tevredenheid zult vervullen – ik geef je een jaar, 365 dagen, 366 want 2012 is een schrikkeljaar, om de keten terug te verdienen.

Neem zoveel bedenktijd als je nodig hebt. Ik ben hier en loop niet weg – denk goed na en weet waar je aan begint. Het zal zwaar worden Kate. Voor jou en voor mij.’

‘Ik hoef niet na te denken’.



Kate