Ik heb mooiste huis gezien dat ik ooit zag :-). Wow! Ik dacht dat het te groot zou zijn maar niets bleek minder waar. Ja, er is ruimte maar de ruimtes zijn prachtig gesitueerd en perfect qua grootte.
Beneden is een eetkeuken die niet te groot en niet te klein is en hetzelfde kan gezegd worden van de woonkamer met, gescheiden door schuifdeuren, wat men nu als eetkamer heeft ingericht. Het voelt intiem. Hier zal ik niet verdwalen.
Boven zijn drie slaapkamers. Naast de grootste slaapkamer bevindt zich een kamertje vol dichte kasten dus geen inloopkast en dus ook geen stof op je kleding :-). Er is een ruime logeerkamer en een kamer waar ik kan schrijven.
Het is een huis vol details met glas-in-lood, vloermozaïeken, authentieke plafonds en meer. Alles ziet er spic en span uit. Ik zou er morgen in kunnen als ik tot overeenstemming zou komen. Oh, dat het waar was :-).
Dan de tuin. Groot! Ingericht maar met ruimte om mijn eigen stempel erop te drukken. Er staat een kippenren en een kas, er is een in onbruik geraakt moestuindeel, er is gazon, er zijn borders, er staan bomen en er zijn terrassen.
En ga ik het kopen? Ha! Ik weet het niet. Nou ja, ik weet het wel. Ik zou het direct kopen maar... Tja, hmm.
'Men' vindt het eigenlijk niet goed voor mij. Mijn broer denkt dat ik kapot zal gaan aan de fysieke arbeid in de tuin. Mijn surrogaatzus meent dat ik dood zal gaan van eenzaamheid. En zelf kan ik beide aspecten niet inschatten.
Dit huis ligt buiten de kern van een groot dorp. Alles is redelijk te doen op de fiets. Er ligt een braak veld tegenover 'mijn' huis dat op de hoek van een weggetje staat. Hoe zal het voelen in de winter? Als ik ziek of oud ben?
Links is - wat is er links eigenlijk? - een woning, denk ik. Rechts staat een kassenbedrijf. Tegenover 'mij' ligt dus linksvoor dat veld en rechtsvoor, aan de overkant van de weg, staan drie woonhuizen. Dat is het dan zo ongeveer.
Een rustige ligging - geen winkeltjes of cafeetjes. Geen reuring op de fietsers na die langs suizen. 'Men' vraagt zich af hoe dat moet met mij daar helemaal alleen. Mijn sociale leven is ongeveer nul en hoe krik ik dat op daar? Vragen.
Het is het allermooiste huis dat ik ken. Het is gemaakt voor mij. Het ligt op een 'rustige doch centrale' locatie - daar had ik om gevraagd. Wat is te rustig? Ik heb niet veel mensen nodig. Is dat goed? Moet dat veranderen? Hoe? Of niet?
Ik heb gezegd tegen de makelaar dat als hij er een ton afhaalt, ik het zo koop. Ik hoop dat hij mij na het Pinksterweekend belt met de mededeling dat die ton eraf gaat :-).
IJdele hoop maar het zou wel een probleem oplossen. Want wat ga ik doen met het allermooiste huis dat ik ooit zag: kopen of toch niet?
Kate
24 mei 2015
De foto is een uitsnede uit een grotere foto, Id stockfoto: 42-28317360, die ik vond op Corbis genaamd Father and daughter look at property. De fotograaf is Simon Potter, © Simon Potter/cultura/Corbis.
